Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011
Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011
Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011
Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011
Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011
Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011
Σάββατο 25 Ιουνίου 2011
Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Αγανάκτηση
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011 στις 6:00 μ.μ.
Οι Ισπανοί λένε...
"Ησυχία μη ξυπνήσουμε τους Έλληνες"
για μέρες τώρα στη πλατεία Puerta del Sol
φωνάζουν από τα μεγάφωνα
"Δεν αποχωρούμε"
Εμείς λέμε...
"Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα"
"Αγανακτισμένοι στον Λευκό Πύργο"
"Αγανακτισμένοι στον Λευκό Πύργο"
Αύριο Τετάρτη 25 Μαΐου 2011 στις 6:00 μ.μ.
Διαδηλώνουμε ειρηνικά
για την αγανάκτηση μας κατά της κρίσης
έξω από κόμματα και οργανώσεις.
Ότι και αν διαβάσετε η διαδήλωση ισχύει
ανακοινώστε το στα μπλογκ σας
διαδώστε το όπου μπορείτε.
Κυριακή 8 Μαΐου 2011
Σάββατο 30 Απριλίου 2011
Δευτέρα 18 Απριλίου 2011
Κυριακή 20 Μαρτίου 2011
Φόνος
Μη με ροκανίζεις. Αφού θα με αποτελειώσεις. Κάντο με μία κίνηση. Γιατί με εξαθλιώνεις λίγο λίγο; Δεν αντέχω έτσι. Δείξε λίγο έλεος στο σημείο που φτάσαμε. Μου τα πήρες όλα. Κι ακόμα σου δίνω. Κι ας λένε ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. Δεν έχω τίποτε άλλο. Κι ακόμα μου τρώς.
Δε μένω πια εδώ. Έγινα μετανάστης. Δεν μένω πια στην Ελλάδα. Μένω στο ...διαδίκτυο!
Φτωχός εγώ ή πιο φτωχή εσύ που τόσο σε αγάπησα;
Μικρή μεγάλη Ελλάδα! Αποτελείωσέ με, με μία κίνηση. Δείξε τουλάχιστον ότι κι εσύ λίγο μ'αγάπησες!
Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011
+ -
Πίστευα πως καθώς τα χρόνια φεύγουν θα γέμιζε ο χώρος. Το σπίτι μας πιο πλούσιο θα ήταν κι ας ήταν με αναμνήσεις. Να όμως που δε θέλω να θυμάμαι. Κι όμως θυμάμαι. Θέλω να αδειάσω το δωμάτιο, μα αδειάζω έτσι και τη ζωή μου και είναι δύσκολο το τίποτα.
Καμία απόφαση. Εγώ στη μέση, ας αποφασίσει η ζωή αν θα πορευτεί με ή δίχως. Μετράω. Πόσα +. Πόσα -.
Δίχως φόβο πια βαδίζω αργά τους εφιάλτες και η καρδιά μου ακόμα είναι στη θέση της.
Κι εσύ βασιλειλεύεις και ισορροπείς, με τόσα δίχως .
+ -
και το αποτέλεσμα με το μέρος σου
Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011
Άδεια λεωφόρος
Βρέθηκα στη θέση του οδηγού πριν να ολοκληρώσω τα μαθήματα. Έτσι γίνεται και στον πόλεμο. Πριν ολοκληρώσεις την εκπαίδευση βρίσκεσαι στην πρώτη τη γραμμή. Όμως σκέφτομαι. Τελειώνουν ποτέ τα μαθήματα; Τελειώνει ποτέ η εκπαίδευση;
Η νύχτα τροχονόμος κι εγώ παράνομα πορεύομαι στη ζωή. Με δίπλωμα ένα χαρτί ανύπαρκτο και ταυτότητα με παλιά φωτογραφία αναγνώρισης. Κάποιοι λατινικοί χαρακτήρες επαναλαμβάνουν το όνομά μου. Όμως άλλο δεν ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα. Μη με φωνάζεις με το όνομά μου. Κοιτάχτηκα το πρωί στο μικρό καθρέφτη. Όλα ανάποδα. Είδωλα. Και ένα όνομα γραμμένο αντίστροφα.
Βρέθηκα στο αυτοκίνητο. Διασχίζω το δρόμο μέσα από τον καθρέφτη. Ανάποδα. Άδεια η λεωφόρος και παραξενεύομαι.
Άδεια ήταν και πριν λίγο, έξω από τα κείμενα και τους καθρέφτες. Και συλλογιέμαι. Συχνά συλλογιέμαι πλέον. Πού πήγαν όλοι; Όταν ψάχνω ένα χέρι να πιαστώ, πού κρύβονται όλοι;
Τότε είναι που αρχίζω να φοβάμαι. Όχι την ερημιά, αλλά μην την συνηθίσω.
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011
Αντιήρωας
Δεν γεννήθηκα άτρωτος. Κομματιάζομαι. Πονάω. Με γαλουχίσανε όμως άγρια. Να μοιάζω φονιάς. Να δείχνω ανίκητος. Το χέρι μου να γράφει σταθερά και τις πιο βαριές ποινές. Ποινή απόλυσης, χωρισμού. Τόσα χρόνια μου κλέβουν τη ζωή μου. Οι άλλοι. Οι ανώτεροι. Οι ήρωες. Οι κάλπικοι ήρωες των υψηλών θέσεων. Κι εσύ. Από την υψηλή θέση της καρδιάς μου. Σακατεμένος σούπερ ήρωας, γυρίζω από τις σελίδες ενός κόμικ. Μπαίνω στο σπίτι μου. Μισός. με μία απόλυση κι έναν χωρισμό διαβατήρια για να πάω παρακάτω. Το επόμενο τεύχος της ζωής μου θα μιλά για έναν αντιήρωα. Εμένα. Τον αληθινό.
Μη με διαβάσεις.
Πονάει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)