Κάθε φορά που λέω πως πρέπει να πάψω να σε εμπιστεύομαι
καινούργια εμφανίζεσαι μπροστά μου
και με ρίχνεις πάλι στις παγίδες σου.
Όχι μία. Όχι δύο. Πολλές παγίδες.
Και πέφτω σε όλες, με εμπιστοσύνη ...
{έστω και πολύ καθυστερημένα ήθελα να απολογηθώ για την μη δημοσίευση του σχολίου σου στο Μαύρο Ρόδο... το ζήτημα απεκατεστάθη όμως σε πείσμα του μπλόγκερ και τα λόγια σου αναπαύονται στη θέση τους φίλε μου... σ'ευχαριστώ πολύ!!}
Φυλακισμένος.. κι όμως οι παγίδες μου είναι καθρέφτισμα της ζεστής σου αγκαλιάς. Κράτησέ με...
ΑπάντησηΔιαγραφή{έστω και πολύ καθυστερημένα ήθελα να απολογηθώ για την μη δημοσίευση του σχολίου σου στο Μαύρο Ρόδο... το ζήτημα απεκατεστάθη όμως σε πείσμα του μπλόγκερ και τα λόγια σου αναπαύονται στη θέση τους φίλε μου... σ'ευχαριστώ πολύ!!}
ΑπάντησηΔιαγραφήτο θεμα ειναι τι γινεται οταν χαθει πια η εμπιστοσυνη.
ΑπάντησηΔιαγραφή1,2,3..5..10, μετα?
Xelidonaki tou Dasous αιώνια η φυλακή της γυναίκας. Και η παγίδα της επίσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝimertis Όσο θα είμαστε εδώ γύρω, ακόμη κι αν αργούν οι επικοινωνίες πάντα αφήνουν στίγμα στο σωστό σημείο, της εμπιστοσύνης.
Φανή γυναίκα και εμπιστοσύνη δεν πάνε μαζί, από την αρχή ακόμα.