Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Blame the flame



Πάντα πίσω από όλα μία φλόγα τρεμοπαίζει. Πάντα μέσα σε όλα  η ίδια φλόγα άσβεστη φωτίζει και ζεσταίνει ταυτόχρονα. Πάντα μπροστά από όλα, ένα βήμα πριν, η γνώριμη φλόγα καίει οξυγόνο και γεννά ζωή. Πάντα η ίδια φιγούρα.
Φταίει για τις πυρκαγιές. Φταίει για το σκοτάδι που την κυκλώνει και μέσα από την αντίθεση φαντάζει πιο έντονο. Φταίει για τον καπνό που μας πνίγει. Φταίει για τις στάχτες μας.

Για όλα εκείνη η φλόγα. 
Γυναίκα νομίζω τη λένε.

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Έχω κάτι στα χέρια μου



Κάτι στάχτες. 
Κάτι μπαλώματα.
Κάτι διαρροές ταξιδιών.
Κάτι δώρα φθαρμένης προσφοράς.
Κάτι ενθύμια κιτρινισμένα.
Κάτι εφιάλτες παιδικούς.
Κάτι βήματα που μάζεψα, μη φύγω.
Κάτι χαμένα λόγια που δε σου είπα ποτέ.
Κάτι χάδια κάτω από τις ρυτίδες.
Κάτι από σένα, που επιμένει να μου κάνει συντροφιά

Τόσα χρόνια 
έχω κάτι στα χέρια μου
κάτι 
άδειο
άχρωμο
αβαρές
χωρίς εσένα να στο χαρίσω.

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Μάτια που κλαίνε......



Αφορισμός να μην τα πιστεύεις.
Δύο μάτια που κλαίνε.
Δύο χείλη που σφραγίζουν λυγμούς.

Πόσο σκληρός μπορείς να είσαι
μπροστά στην αθωότητά τους,
και να αρνείσαι να τα πιστέψεις,
ακόμη κι όταν σου κλαίνε ψεύτικα;

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Mη με φοβηθείς...........



Έρχομαι οπλισμένος
αντάρτης
όπως με έχεις μάθει
μη με φοβηθείς
καρδιά σημαδεύω
όχι ζωή
όπλο μου εχω εσένα
όπλο και πατρίδα
με σένα πολεμάω
για σένα  πολεμάω
κι αν σιχαίνεσαι τον πόλεμο
αγάπησε τον στρατιώτη.
Μη με φοβηθείς.