Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Ευχές από ατσάλι



Δεν χαρίζομαι εφέτος. Πέρσι πιάστηκα στην παγίδα του φιλότιμου. Ο χρόνος διπλωμάτης με ξεγέλασε. Εκείνος περνούσε αδιάφορος. Εγώ μεγάλωνα αδιάφθορος. Φέτος θα αφήσω να με διαφθείρουν οι κακές παρέες. θα γίνω το κακό παιδί για να επιβιώσω καλύτερα.
Στη γιορτινή πρόποση της πρωτοχρονιάς θα ευχηθώ ατσάλινα νεύρα, ατσάλινες αντοχές, ατσάλινα παιχνίδια στα χέρια μας που δε σπάνε, ατσάλινα συναισθήματα.
Φτάνουν οι ευαισθησίες, το φιλότιμο και τα καλά παιδιά. Το μάθαμε το μάθημα. Για να μας κάνει καλό ποδαρικό η νέα χρονιά πρέπει να γίνουμε αλήτες. Όχι τυχαίοι αλήτες. Εκείνοι με τα κοστούμια και τις γραβάτες. Αλήτες των σαλονιών.
Ατσάλινες αντοχές εύχομαι. Θα χρειαστούν σε όλους μας. Και με ατσάλινο λοστό θα σπάσουμε τις κλειδαριές από τα θησαυροφυλάκειά τους. Γιατί με αγάπη δε χορταίνει κανείς.

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Χρυσάφι


Υπάρχουν κάποιες καρδιές χάρτινες. Παίρνουν εύκολα φωτιά και τις χάνεις. Γίνονται στάχτη και κάρβουνο, σαν θησαυροί ψεύτικοι. 
Υπάρχουν και κάποιες καρδιές που  αξίζουν όσο όλο το χρυσάφι του κόσμου. 
Υπάρχουν κάτι καρδιές που ξέρουν ν'αγαπάνε αληθινά και ελεύθερα, χωρίς ανταλάγματα.
Γιατί δεν ξέρουν άλλο τρόπο να ζήσουν.

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Αντρικό


Κάποτε έτρεχα πίσω από τις πιτσιρίκες με τα ροζ χαμόγελα.
Τώρα τα γέλια τους τρέχουν πίσω μου
θυμίζοντάς μου ότι μεγάλωσα πολύ για να παίζω μαζί τους.

Η καρδιά μου (και το σώμα  μου)  γιατί δεν το καταλαβαίνει ακόμη;

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Σωστά λάθη



Δε σπατάλησα. Μόνο ξόδεψα ότι είχα. Με ευθύνη δική μου, μπροστά στα καμώματά σου. Ο χρόνος πολύτιμος. Κι εγώ όσο είχα τον έπαιξα στα ζάρια σου. Στο τραπέζι του λευκού κορμιού σου. Όσο μου φώναζαν το λάθος  μου, τόσο πόνταρα ευκαιρίες. Στο τέλος ζητιάνος μιας ευκαιρίας, είδα τα μάτια σου να χαρίζουν λάμψεις και μαγεύτηκα πάλι. Σαν παιδί που πέφτει στα ίδια λάθη. Η καρδιά δεν ξέρει να κρίνει τελικά. Όλα τα λάθη μου μαζί σου τα έβγαλε σωστά. Και ακόμη οπλίζει το χέρι μου με αδικαιολόγητο θάρρος. Τι άλλο να παίξω στο στοίχημά σου; Τη ζωή μου;

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Blame the flame



Πάντα πίσω από όλα μία φλόγα τρεμοπαίζει. Πάντα μέσα σε όλα  η ίδια φλόγα άσβεστη φωτίζει και ζεσταίνει ταυτόχρονα. Πάντα μπροστά από όλα, ένα βήμα πριν, η γνώριμη φλόγα καίει οξυγόνο και γεννά ζωή. Πάντα η ίδια φιγούρα.
Φταίει για τις πυρκαγιές. Φταίει για το σκοτάδι που την κυκλώνει και μέσα από την αντίθεση φαντάζει πιο έντονο. Φταίει για τον καπνό που μας πνίγει. Φταίει για τις στάχτες μας.

Για όλα εκείνη η φλόγα. 
Γυναίκα νομίζω τη λένε.

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Έχω κάτι στα χέρια μου



Κάτι στάχτες. 
Κάτι μπαλώματα.
Κάτι διαρροές ταξιδιών.
Κάτι δώρα φθαρμένης προσφοράς.
Κάτι ενθύμια κιτρινισμένα.
Κάτι εφιάλτες παιδικούς.
Κάτι βήματα που μάζεψα, μη φύγω.
Κάτι χαμένα λόγια που δε σου είπα ποτέ.
Κάτι χάδια κάτω από τις ρυτίδες.
Κάτι από σένα, που επιμένει να μου κάνει συντροφιά

Τόσα χρόνια 
έχω κάτι στα χέρια μου
κάτι 
άδειο
άχρωμο
αβαρές
χωρίς εσένα να στο χαρίσω.

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Μάτια που κλαίνε......



Αφορισμός να μην τα πιστεύεις.
Δύο μάτια που κλαίνε.
Δύο χείλη που σφραγίζουν λυγμούς.

Πόσο σκληρός μπορείς να είσαι
μπροστά στην αθωότητά τους,
και να αρνείσαι να τα πιστέψεις,
ακόμη κι όταν σου κλαίνε ψεύτικα;

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Mη με φοβηθείς...........



Έρχομαι οπλισμένος
αντάρτης
όπως με έχεις μάθει
μη με φοβηθείς
καρδιά σημαδεύω
όχι ζωή
όπλο μου εχω εσένα
όπλο και πατρίδα
με σένα πολεμάω
για σένα  πολεμάω
κι αν σιχαίνεσαι τον πόλεμο
αγάπησε τον στρατιώτη.
Μη με φοβηθείς.


Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Τρέμω...



Τρέμω όταν από φόβο πνίγω το συναίσθημα και γίνομαι ατσάλινος.

Τρέμω όταν το χαδι σου με διαπερνά και μου μαλακώνει το κορμί.

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Ένα τραγούδι για σένα


Κάποιες γυναίκες γεννήθηκαν πριγκίπισσες. Δεν τις έκανε ο έρωτας, ο άντρας που έχουν δίπλα τους. Είναι από μόνες τους. Εκπέμπιυν μία λάμψη και έναν αέρα που σε μαγεύει. Έτσι κι εσύ. Και σκέψου πόσο ευάλωτος ήμουν μπροστά σου εγώ που δεν είχα συνηθίσει στο φως. Είχαμάθει να κινούμαι στα σκοτάδια μιας νύχτας που με πλάνευε με ποτό, ξενύχτι και εύκολες αγάπες. Πάντα στη ζωή μας εμφανίζεται ένας άνθρωπος  που βάζει φρένο στο χθες. Μας χτυπά το συναγερμό.Κι εγώ σε άκουσα. Με εκείνη τη φωνή σου που μαγεύει. Με το άγγιγμα που τρυφερά χαράζει νέο δρόμο. 'Εκλεισα τα μάτια και ήρθα μαζί σου. Να 'μαι λοιπόν.
Καινούριος, αλλαγμένος,  άφθαρτος γιατί με αγαπάς αληθινά. και υπογράφω κάτω από το τραγούδι:

Ήρθα για να μείνω, γιατί χωρίς να ζητήσεις τίποτε μου πήρες τα πάντα.

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Όταν σε διώχνω, να ξανάρχεσαι.



Ποτέ δεν είμαι όπως θέλω. Κάτι συμβαίνει και λέω κάτι άλλο από αυτό που θέλω να σου πω, δείχνω κάτι άλλο από αυτό που νιώθω. Πρέπει να με αλλάξεις ή να με συνηθίσεις ή να με μάθεις. Διάλεξε τι μπορείς. Η αγάπη λένε όλα τα μπορεί. Πες μου λίγο ότι μ'αγαπάς. Όσο παράξενος κι αν είμαι. Ακόμη κι αν ξυπνάω πιο δύσκολος κάθε πρωί. Έχω κι εγώ το κουμπί μου. Όμως με τα μάτια στα δικά σου, ομολογώ ότι δε μπορώ να αγαπήσω περισσότερο απ' όσο αγαπάω εσένα.
Δεν έχω μάθει ακόμη να διαχειρίζομαι το θυμό. Ο καβγάς τις πιο πολλές φορές παίρνει διαστάσεις εξωπραγματικές κι ας είναι ανούσια η αφορμή. Εξοργίζομαι, βρίζω, πονάω μέσα μου που ξεφεύγω τελείως. Στρέφομαι εναντίον μου. Εγω φταίω,μόνο εγώ. Εσύ τρυφερή να σκύβεις το κεφάλι και να φεύγεις. Όμως, μόνο εσένα έχω. Άλλαξέ με γιατί μόνος μου δεν μπορώ. Μη φύγεις. Όταν σε διώχνω να ξανάρχεσαι, να έχεις το κουράγιο, να με αντέχεις.
Είμαι τόσο σκληρός; τόσο άγριος; τόσο επιθετικός; Κοίτα με. Μέσα μου είμαι ακόμη παιδί. Βγάλε εκείνο το παιδί να παίξει. Αν ελευθερωθεί το παιδί, θα μπορέσει ο άντρας να αναλάβει το χώρο του και να σε αγαπήσει πιο υπεύθυνα. Μάθε μου να παίζω για να μπορέσω να σε αγαπήσω με όλο μου το είναι.
Μη φύγεις. Όταν σε διώχνω να ξανάρχεσαι, να έχεις το κουράγιο, να με αντέχεις.

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Μία εξάρτηση.............πάντα.....................



Μία εξάρτηση.........................πάντα.....................
Στην αρχή εκείνη η μάνα, να στοιχειώνει τις αποφάσεις μου.........Όχι, ο πατέρας. Εκείνος προωθούσε την ανεξαρτησία. Η μάνα μου ήταν η εξάρτηση.............Μετά το τσιγάρο, που με κάπνιζε πριν το καπνίσω… και ακόμα το κάνει!........Στο τέλος εσύ.....
Πάντα εσύ......
Μέσα μου.....
Μπρος μου......
Κάτω από το δέρμα που κρυώνει, που ζεσταίνεται, που πονά........πιο αυθαίρετη από τη μάνα μου...πιο εξαρτησιογόνα από το τσιγάρο............Καμία σωτηρία..............................
Μία εξάρτηση πάντα να με καταδιώκει............ και όσο προσπαθώ να ξεφύγω , τόσο πέφτω πάνω της!...............πάνω σου...................

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Φοβάμαι πιο πολύ εμενα



Δεν σε πλησιάζω, όχι γιατί δεν μπορώ να σε κερδίσω, αλλά γιατί ακόμη δεν έχω ξεκαθαρίσει τα θέλω μου. Κάθισα σκυφτός στην άκρη του βράχου. Ένας μανιασμένος ωκεανός μέσα μου και όλη η ζωή μου ενα ακροτήρι αυτοκτονίας. Έφτασα τόσες φορές στο χείλος του γκρεμού. Τι άντρας! Μόνο οι δειλοί σκέφτονται την αυτοκτονία! Συνεχίζω προς το κενό μου. Φοβάμαι, μα πάντα συνεχίζω. Σε σκέφτομαι συχνά. Είσαι το λιμάνι που ονειρεύομαι και από σένα παίρνω δύναμη κι αντέχω. Αλλά δε θα έρθω απόψε στα σεντόνια σου. Θα τα λερώσω με ματωμένες υποσχέσεις και μισόλογα της στιγμής. Άσε με να με βρω. Για να βρω εσένα πρέπει πρώτα να βρω τον εαυτό μου. Δε φοβάμαι την επαφή, ούτε τις απαιτήσεις. Πιο πολύ φοβάμαι εμένα. Μηπως και χαλάσω την εικόνα σου.Μήπως και σε παρασύρω στην πτώση μου. Μήπως και σου κλεψω όλο το φως σου!

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Ο φόβος στο βλέμμα



Λάθος που έγινε. Δεν υπολόγισα σωστά και βρέθηκα τόσο μόνος μπροστά στο ρούχο σου που πέφτει μόνο του. Δεν σε άγγιξα ακόμη κι όμως ήδη μου δόθηκες. Αυτή η ευκολία με τρομάζει. Φοβάμαι πως αύριο θα είμαι πιο γυμνός κάτω από τα σεντόνια σου.

Δε θα μείνω. Μετάνιωσα.

"Φοβήθηκες δειλε"....

Φοβήθηκα.

Μην καταστρέψω το όνειρο.