Πίστευα πως καθώς τα χρόνια φεύγουν θα γέμιζε ο χώρος. Το σπίτι μας πιο πλούσιο θα ήταν κι ας ήταν με αναμνήσεις. Να όμως που δε θέλω να θυμάμαι. Κι όμως θυμάμαι. Θέλω να αδειάσω το δωμάτιο, μα αδειάζω έτσι και τη ζωή μου και είναι δύσκολο το τίποτα.
Καμία απόφαση. Εγώ στη μέση, ας αποφασίσει η ζωή αν θα πορευτεί με ή δίχως. Μετράω. Πόσα +. Πόσα -.
Δίχως φόβο πια βαδίζω αργά τους εφιάλτες και η καρδιά μου ακόμα είναι στη θέση της.
Κι εσύ βασιλειλεύεις και ισορροπείς, με τόσα δίχως .
+ -
και το αποτέλεσμα με το μέρος σου
