Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Φοβάμαι πιο πολύ εμενα



Δεν σε πλησιάζω, όχι γιατί δεν μπορώ να σε κερδίσω, αλλά γιατί ακόμη δεν έχω ξεκαθαρίσει τα θέλω μου. Κάθισα σκυφτός στην άκρη του βράχου. Ένας μανιασμένος ωκεανός μέσα μου και όλη η ζωή μου ενα ακροτήρι αυτοκτονίας. Έφτασα τόσες φορές στο χείλος του γκρεμού. Τι άντρας! Μόνο οι δειλοί σκέφτονται την αυτοκτονία! Συνεχίζω προς το κενό μου. Φοβάμαι, μα πάντα συνεχίζω. Σε σκέφτομαι συχνά. Είσαι το λιμάνι που ονειρεύομαι και από σένα παίρνω δύναμη κι αντέχω. Αλλά δε θα έρθω απόψε στα σεντόνια σου. Θα τα λερώσω με ματωμένες υποσχέσεις και μισόλογα της στιγμής. Άσε με να με βρω. Για να βρω εσένα πρέπει πρώτα να βρω τον εαυτό μου. Δε φοβάμαι την επαφή, ούτε τις απαιτήσεις. Πιο πολύ φοβάμαι εμένα. Μηπως και χαλάσω την εικόνα σου.Μήπως και σε παρασύρω στην πτώση μου. Μήπως και σου κλεψω όλο το φως σου!

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Ο φόβος στο βλέμμα



Λάθος που έγινε. Δεν υπολόγισα σωστά και βρέθηκα τόσο μόνος μπροστά στο ρούχο σου που πέφτει μόνο του. Δεν σε άγγιξα ακόμη κι όμως ήδη μου δόθηκες. Αυτή η ευκολία με τρομάζει. Φοβάμαι πως αύριο θα είμαι πιο γυμνός κάτω από τα σεντόνια σου.

Δε θα μείνω. Μετάνιωσα.

"Φοβήθηκες δειλε"....

Φοβήθηκα.

Μην καταστρέψω το όνειρο.